Dying Stranger

"Tahan na." nilapitan ko si Bobet at pinunasan ang luha sa kanyang mga mata. "Ayokong nakikita kang umiiyak." "Kenneth." hinawakan niya ang kamay kong nasa kanyang pisngi. "Wala ka man lang bang sasabihin. Mahal kita." Hindi ko sya masagot. Sa halip ay inilapit ko ang aking labi sa kanya at hindi n'ya ako binigo at sinalubong ng init ng kanyang labi ang labi ko. Isang madiin at mainit na halit iyon na puno ng makamundong pagnanasa. Pagnanasang nabuo sa pamamagitan ng pagtago ng nararamdaman sa mahabang panahon. Naramdaman ko na lamang ang panginigig ng aking hita. Ang aking cellphone ay nagbavibrate. Nabuwag ang aming halikan at tinignan ko ang aking cellphone, si Manny tumatawag. "Hello?" pambungad ko sa cellphone. "Nakakaistorbo ba ako sa lovebirds?" pangungutya ni Manny, "Ingat ka lang ha, ayokong nasasaktan ka." "Magsama nga kayo nitong si Bobet." sabi ko. Pilit namang nililihis ni Bob...

I said its all over na. I've learned my lesson, I know. But then again there are times na my small span of attention is drawn towards you. And it begins again, the vicious cycle of my demise. Just now everything is okey sa aming dalawa ni Toni. Hindi nqa nabubrought up ung issue naming dalawa kay Shirley, no biggie na kum baga. I don't sleep there anymore na rin for months na and paminsan minsan na lamang ako kung bumisita sa bahay nila Shirley ngayon dahil sa busy ako lately sa pagtatrabaho. Everytime na nagkikita kami ni Toni ay cool lang. Aaminin ko kahit papaano ay meron akong nararamdaman pero not that much, at least hindi na gaya ng dati na parang tinutusok ng karayom ang dibdiib ko pag nariyan sya. I also found it hard to figure out kung paano ko sya nagustuhan all this time. I realized his flaws and his imperfections. that's when I thought na what I felt for him faded already. It was until today. Since sira ang aking computer ay minabuti kong ipahiram ang akin...