Dying Stranger

     Ilang araw pa lamang ang nakakalipas mula nang ako’y magtapos ng high school nang maisipan kong makipagsapalaran sa Maynila. Magsasaka lamang ang aking mga magulang, at kapos na kapos ang kanilang kita upang itaguyod kaming walong magkakapatid. Kaya, naisip kong malaking tulong sa aming pamilya kung makakapagtrabaho ako sa lungsod.      Daladala ang kaunting damit at ilang personal na gamit, nilisan ko ang aming tahanan. May halong lungkot ang bawat hakbang—lungkot dahil simula ngayon ay mawawalay na ako sa aking mga magulang at mga kapatid. Ngunit pinilit kong isipin na ito’y para sa kanila; kailangan kong mangibang-bayan upang makatulong.      Habang ako’y naglalakad papalayo, tinangay ko na lamang sa aking puso ang mga ngiti at habilin ng aking inay, itay, at mga kapatid. Ipinabaon nila sa akin ang kanilang mga pangarap, at ako nama'y nagpunta sa Maynila na puno ng pag-asa, ngunit may kasamang kaunting kaba.      Si Jos...

"Kenneth ano itong sinasabi ni Bobet na hindi mo raw sya pinapansin dito sa bahay." agad na sambat ng kanyang nanay kay Kenneth, "Bisita natin si Bobet kaya sana asikasuhin mo naman sya kapag wala kami. Alam naming busy ka sa paghahansa sa college mo pero sana man lang ay isipin mo na may kasama ka dito sa bahay." "Pasensya na ma, nasanay lang siguro akong mag-isa sa bahay." sagot naman ni Kenneth. "Alam ko. Kaya nga naisip namin ng papa mo na mas maigi na may kasama ka dito kapag wala kami." sabi ng kanyang ina, "Matalino ka namang bata Kenneth, mabilis ka namang mag-adjust e. Sana ipakita mo naman na hospitable tayo dito sa mga bisita natin." "I'll try mom. I'll try." sabi ni Kenneth. Iyon ang naging usapan nila ni Kenneth at kanyang ina. Mag-iisang linggo na ring nakabakasyon si Bobet sa kanilang bahay pero hindi pa nagkaroon ng isang beses na nag-usap ng matino ang dalawa. Pilit na iniiwasan ni Kenneth ang ...